Bunca harcanan sözlere inat yazıyorum... Artık bitti, bunun seni ne kadar üzeceğini biliyorum, boş yatağa kuru bir yastığa sarılıp gözyaşı dökeceğini, her sabah uyandığında elini boşluğa atacağını, her yüzünü yıkayışında aynada sadece kendi siluetini görüp kahrolacağını, her çalan telefona ben diye bakıp daha sonra hayal kırıklığına uğrayacağını, hayata kaldığı yerden devam etmek istemeyeceğini, herşeyden uzak durmaya herkesten kaçmaya çalışıp yabancılaşacağını, her yağan yağmurda, her açan güneşte gözlerinin hep beni arayacağını, benden sana kalan hatırlarla kendine acı çektireceğini kim bilir belkide resimlerimizi alıp masanın üstüne koyup her yuvarladığın kadehte melankolonin dibine vuracağını ve her gün bittiğinde diğer bir günün başlamasını istemeyeceğini zannedipte kendimi kandırmayacağımı bildiğim için sana teşekkürü bir borç biliyorum...
Yine yeni aşklara...
Sercan Kökel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder